Irkuck to duże miasto, stolica Obwodu Irkuckiego, obszaru 3 razy większego niż Polska. Położony jest w miejscu gdzie rzeka Irkut wpada do Angary. Znajduje się tu port lotniczy z którego w 6 godzin, można dostać się bezpośrednio do Moskwy.
Pierwszy dzień przespaliśmy i planowaliśmy kolejne dni. Wystąpił mały problem, ponieważ zabukowaliśmy hostel w miejscowości Balszoje Koty, którą poleciła dziewczyna z pociągu. Założyliśmy, że jakoś tam dojedziemy. Dojechać nie można, można tylko dopłynąć. A promy zarezerwowane są na najbliższe kilka dni. Trzeba było zmienić plany i ponieść konsekwencje finansowe. Dobrze sprawdźcie dojazd, zanim zarezerwujecie nocleg w jakiejś dziurze nad Bajkałem 🙂 Prawie wszystkie bilety, nawet na marszrutki, można kupić wcześniej przez internet.
SKLEPY
Zmiana czasu w Irkucku, w stosunku do Warszawy wynosi 6 godzin. Co z tego, że stopniowo i można się było przez te 4 dni przyzwyczaić i tak chodziliśmy jak zombiaki, szukając mocnej kawy. A o dobrą kawę ciężko i trzeba znać odpowiednie miejsca. W Irkucku nie ma wielu knajp, kawiarni, restauracji (z pominięciem ścisłego centrum, choć i tam natłoku nie ma). Nie daleko nas była jedna czynna i jedna zamknięta na cztery spusty. Kawa prawie wszędzie jest tylko rozpuszczalna. Nie ma też sklepów spożywczych na każdym kroku. Trzeba się czasem dobrze naszukać. W spożywczakach jest dział z jedzeniem i dział z alkoholem, który zamykają o godzinie 21. Od kilku lat w Rosji obowiązuje prohibicja. W godzinach 21-11.00 nie kupicie vodki ni chu… kropelki. Można za to kupić piwo i zakąski do niego w specjalnych sklepach piwnych, bo jak wiadomo piwo to nie alkohol.
ЦВЕТЫ
Za to na pewno nie trzeba w Irkucku szukać kwiaciarni. Są na każdym kroku. We wszystkich większych i mniejszych miastach rzuca się w oczy napis „цветы”. Szyldy i neony informują na każdym kroku o możliwości zakupu kwiatów. Jeśli jesteś głodny i w pośpiechu szukasz czegoś na ząb, a za rogiem wyłania się kolorowy napis, nie ciesz się na zapas, najprawdopodobniej jest to kwiaciarnia. Zachodziliśmy w głowę o co w tym chodzi. Czy to jakaś tajna przykrywka na innego typu biznes!? Nie. Okazało się, że Rosjanie po prostu na wszelkie okazje kupują cwiety 🙂
Nie dawaliśmy za wygraną z poszukiwaniami prawdziwej kawy. I wreszcie sukces, pyszna, pachnąca kawa z ekspresu znalazła się! Gdzie? W kwiaciarni.
KONIE
Irkuck to spore miasto, stolica Obwodu Irkuckiego, obszaru 3 razy większego niż Polska. Betonowe drogi, mosty, chodniki. Wszędzie spaliny, Nie ma tu chyba przepisów regulujących ilość zanieczyszczeń. Każdy jeździ jak szalony i kopci na potęgę. Trudno było się przyzwyczaić, dlatego Irkuck traktowaliśmy tylko jako przystanek na trasie.
Od czasu do czasu w tej betonowej, błękitnej od spalin dżungli, znikąd, jakby nigdy nic pojawiali się jeźdźcy na koniach. Jechali na oklep w starych ogłowiach, jakby czas się zatrzymał. Wyglądało to jakby przypadkiem przeszli przez jakiś portal czasoprzestrzenny i znaleźli się tutaj nie bardzo zdając sobie z tego sprawę.
ARCHITEKTURA DREWNIANA
Irkuck słynie z przepięknej, starej drewnianej zabudowy. Nie trzeba długo szukać, wystarczy przejść się na spacer i trochę porozglądać. Drewniane, ażurowo zdobione domy można spotkać wszędzie.
Dom Szastina, wybudowany na początku XX w. i odnowiony w 1999r. Zwany też domem Europy lub Koronkowym Domem. Znajduje się przy ul. Engelsa 21.
Te systematycznie remontowane, będą cieszyły turystów jeszcze długo. Inne zaniedbane, choć równie piękne, niebawem znikną bez śladu.
W wielu miejscach, historia spotyka się z nowoczesnością, stare niszczejące chaty można zobaczyć w otoczeniu nowo wybudowanych osiedli.
Domy w różnym stopniu zagłębione w ziemi, to charakterystyczny widok w Irkucku. Dzieje się tak, ponieważ budowane były bez fundamentów. Podłoże, które podczas długiej, syberyjskiej zimy zamarza, w czasie upalnego lata odmarza, stopniowo wciągając niczego nie świadome domki. Duża ich część jest zamieszkała do tej pory
Z niedrewnianej zabudowy warto zobaczyć bajkową Cerkiew Kazańską! Cerkiew imienia Kazańskiej Ikony Matki Bożej jak wielki, kolorowy tort wznosi się ponad szarymi ulicami.
Więcej o Syberii Przeczytasz tu: PODRÓŻ KOLEJĄ TRANSSYBERYJSKĄ CZ 1.